Bir Duyuru Yapmak İstiyorum (Hikayeler hakkında)

Öncelikle uyarayım; bu yazıyı kişisel olarak algılamasın hiç kimse. Bir çok kişi ile bu konuyu konuştum. Hatta o kadar ki, kim ne dedi hatırlamıyorum. Kimseyi aşşağılamak, azarlamak istemiyorum ama bende biriktim ve bazı şeyleri söylemem gerek.

Hepinizden sürekli duyduğum şeyler var. 'hikaye çok yavaş ilerliyor,' yada 'bölüm kısa'

Bende her defasında 'hayır yavaş ilerlemiyor, bölümler bölünmüş.' yada 'Benim de bir hayatım var kolay değil yazmak' diyorum.

Bazılarınız 15 dakikada okuyorsunuz diye o kadar sürede yazıldı sanıyor hikaye galiba. Arkasındaki emeği düşünen yok.
Starry Night ı yazarken harcanan şeyler biraz kağıt ve biraz elektirikten ibaret değil.

Yazan bilir, yazmak için gerekli şeyler vardır... Sessiz bir yer gibi.
Dizi ve filmlerde görmüşsünüzdür, yazarlar ilham bulabilmek adına sessiz doğa ile iç içe bir yere yerleşir. Bense sessizlik denen şeye baya hasretim.

Sonuçta yalnız yaşamıyoruz. Televizyondur, müziktir, konuşmalar, komşular derken sırf hikaye yazabilmek adına kıp kırmızı gözlerle gecenin bir yarısı esneyerek bölüm tamamladığımı bilirim.

Hadi diyelim mucize eseri sessiz bir zaman yakaladım.. Yetiyor mu ? Hayır!
Kafamın da sakin olması gerekir. Günlük hayatın stresi, haberler, internette boş boş konuşanlar yetmez gibi Yeppudaa ya girince de birbirine sataşanlar, sürekli şikayet eden insanlar görüyorum. Sırf bir soru sordum diye kavga çıkarmaya çalıştığımı idda edenler, sırf bir şarkının bana işkence gibi geldiğini söyledim diye fanlıktan afaroz etmeye çalışanlar var.
Bakıyorum birileri tutmuş 'bende CnBlue boicesiyim' diyor.. Allahım sabır ver.

Hadi bunu da atlattık kafayı toparladık diyelim.. Benim hiç mi dersim, sınavım yok sanıyorlar ?
Yada yapmak istediğim başka şeyler.. Son zamanlarda sırf bu yüzden çok sevdiğim resmi bıraktım. Oysa birileri tutuyor bir şey için vaktim yok dediğimde benimle alay edip birde üstüne 'sorumluluk sahibi değilsin' diyor.
Lan ben aylardır elimdeki kitabı bitiremedim !

Starry Night ın ne şartlar altında nerelerde yazıldığını biliyor musunuz ? Bankada sıra beklerken bölüm yazmaya çalıştığımı hatırlıyorum. Yada doktorda... Hangi insan doktor sırası beklerken hikaye yazar ?!
Olurda otobüste falan boş vakit bulursam bir iki cümle yazarım umudu ile yanımda defterle geziyorum.

Şimdi diyelim sessiz ortamı, sakin kafayı ve boş zamanı bulduk.. Benim Starry Night ın yarışamayacağı kadar değer verdiğim romanım var, ve diğerleri... Ah birde dergi editörlüğünü unutmayalım. Onları hangi zaman yazacağım ?
Şimdi dersiniz 'biz mi dedik dergiye katıl diye?' Bırakın da onca zaman Yeppudaa da üye olan bir insan hareketli avatara ve bir guruba üye olma mutluluğuna kavuşsun.

Tümü atlattık desek.. Birde yazıdakini bilgisayara aktarmak var. Bozuk klavyemle olduğu kadar bir deftere bir ekrana baka baka, gözlerim bulansa dahi yazmak işin zor kısmı diyelim. Ki öyle zamanlar oldu ki birilerine yalvardım benim yerime geçir şunu diye.

Siz se 15 dakikada okudunuz. Belki bir beğeni yada yorum yapmak zor geldi.

Sorun değil... Hiç biri sorun değil. Bunu ben seçtim. Ama sizin tutup ta 'yavaş ilerliyor' dediğinizi görünce küplere biniyorum.
Her zaman yapıcı eleştiriye açığım.. Ama benim tarzımı eleştirmek yapıcı eleştiri değildir. BEN YAVAŞ İLERLEMESİNİ SEVİYORUM! Bunu defalarca söyledim.

Yok neymiş efendim 'çok yavaş ilerliyor' muş, neymiş 'pilatinin hikayesi ile yan yana gelince daha da göze batmış'mış.. (pilatin iyi güzel yazıyor severim yer yerde öneririm ama ) Çok biliyorsan kendin yaz! Git pilatin gibi yaz hatta onunla spin off yap. Benim paşa gönlüm böyle yazmak istiyor.

Ben Starry Night ta çoğu gibi kolaya kaçıp seneryo misali yazmıyorum. Üç beş kişinin olduğu sahneyi, isimlerle dolmadan ve sürekli 'dedi' kelimesini kullanmadan yaz bakalım ne kadar kolaymış.

Starry Night Fanfictionların yüzde doksanı gibi ana karakterin azından da yazılmıyor. Öyle kendini karakterin yerine koyup, takır takır yazmak kolay. (yazanlara lafım yok. Benim de öyle hikayelerim var hatta Ren de o tarz)

Birde kolay mı sanıyorsunuz karakterleri sevdirmek.. Ben her zaman 'hikaye konusundan önce karakterler gelir' derim. Sırf karakteri sevdim diye konusu iyi olmayan kitabı sevmişliğim, sırf karaktere kıl oldum diye de nefret etmişliğim vardır.

Bilen bilir.. İlk bölümlerde çoğu Mika dan nefret ediyordu. Şimdi sorun okurlara Mika hakkındaki düşüncelerini ?
Çok sevdiğim okuyucularımdan biri (Jong Hyun cu olur) 'Meteyi bana nasıl sevdirmeyi başardın' dedi geçenlerde. Yüzden fazla okuyucu var.. Hepsine hitap etmek ne kadar zor biliyor musunuz ?
Hep bunlara kafa yoruyorum işte.

Starry Night ı yazdığım ilk günü hatırlıyorum. O heyecanı, isteği.. Benim için eğlenceli bir hobiydi.. Şimdi ise stres kaynağına dönüştü.. Önemli bir sınava çalışırken kafamda bir ses 'Uzun süredir Starry Night a yeni bölüm yazamamışken nasıl olurda çalışırsın!' diyor..

Şimdi yanlış anlamayın, Ben hikayemi seviyorum. Benim için Starry Night, ilk arkadaşlarım dışında okunan hikaye, ilk fanfiction, ilk fantastik öğe içermeyen hikayemdir. Okuyucularımı da çok seviyorum.. Bir çoğunuzun yorumları bana ilham vermekle kalmıyor, tüm gün pişmiş kelle gibi sırıtmamı hatta başka şeyler yaparken de cesaret almamı sağlıyor. Yazdığım için hiç pişman olmadım.

Ama buna rağmen ne yazık ki Starry night ve Ren bu nick ile paylaştığım ilk ve son hikayeler olacak, planlarda bir değişiklik olmazsa.. Bir süre sadece yayınlamadan yazmayı düşünüyorum.

Bunca zaman anlayışla okuyanlara, kıymet bilenlere teşekkürler.. Bilmeseniz de teşekkürler.
Ama en azından anlayın şunu.. Fianle kadar bunları süründüreceğim ve elimden geldiğin ce yavaş gerçekleştirip, çoğunlukta karakterlerin iç dünyasına ineceğim.